İnorganik bileşikler, genellikle karbon atomu içermeyen (bazı istisnalar dışında) ve canlı organizmalar tarafından üretilmeyen kimyasal bileşiklerdir. Bu bileşikler, genellikle mineraller, metaller, tuzlar ve asitler gibi maddeleri içerir.
Temel Özellikleri:
- Yapı: Genellikle iyonik veya kovalent bağlarla oluşurlar.
- Kararlılık: Organik bileşiklere göre daha kararlıdırlar ve yüksek sıcaklıklara dayanabilirler.
- Çözünürlük: Birçoğu suda çözünür.
- Erime ve Kaynama Noktaları: Genellikle organik bileşiklere göre daha yüksek erime ve kaynama noktalarına sahiptirler.
- Elektriksel İletkenlik: Bazıları elektriği iyi iletir (örneğin metaller), bazıları ise yalıtkandır.
Önemli İnorganik Bileşik Sınıfları:
- Asitler: Proton (H+) verebilen maddelerdir. (Asitler ne demek?)
- Bazlar: Proton (H+) alabilen veya hidroksit iyonu (OH-) verebilen maddelerdir. (Bazlar ne demek?)
- Tuzlar: Bir asit ve bir bazın reaksiyonu sonucu oluşan iyonik bileşiklerdir. (Tuzlar ne demek?)
- Oksitler: Bir elementin oksijenle birleşmesiyle oluşan bileşiklerdir.
- Mineraller: Doğada bulunan katı, inorganik maddelerdir. (Mineraller ne demek?)
- Metaller: Elektriği ve ısıyı iyi ileten, parlak yüzeyli elementlerdir. (Metaller ne demek?)
İstisnalar:
Karbon içermesine rağmen inorganik olarak kabul edilen bazı bileşikler vardır. Bunlar arasında karbon monoksit (CO), karbon dioksit (CO2), karbonatlar (örneğin kalsiyum karbonat - CaCO3) ve siyanürler (örneğin potasyum siyanür - KCN) bulunur. (Karbon bileşikleri ne demek?)
Kullanım Alanları:
İnorganik bileşikler, endüstri, tarım, tıp ve daha birçok alanda yaygın olarak kullanılır. Örneğin, amonyak (NH3) gübre üretiminde, sülfürik asit (H2SO4) ise birçok kimyasal proseste kullanılır.